Hun wegen, of die nu van asfalt of hout zijn, hebben elkaar de laatste tien jaar telkens gekruist. De twee kennen elkaar door en door, en dat is met name een groot voordeel in een koppelkoers. Pim Ligthart en Jens Mouris rijden, zo werd maandag 17 oktober bekend, samen Six Day Amsterdam. Met een hoger doel: plaatsing voor de finale van de Six Day Series op Mallorca.
Als amateur al reden ze samen op de baan, als lid van de baanselectie. Later werden ze ploegmaats bij de profs, in de Vacansoleil-ploeg. En ook volgend jaar zullen ze, op initiatief van Ligthart, weer eventjes hetzelfde shirt dragen, dat van Roompot. Kortom: de twee kunnen elkaar, binnen en buiten de koers, altijd vinden.
In aanloop naar het Roompot-avontuur rijdt het koppel deze winter bovendien de Zesdaagsen van Londen, Amsterdam en Berlijn samen. ,,Ik zie wel wat in het nieuwe concept. Zeker het vooruitzicht dat we, als we ons plaatsen, in Mallorca met de twaalf beste koppels van Europa kunnen strijden om een grote prijzenpot, klinkt aantrekkelijk. Dat wordt voor zowel renners als publiek een groot spektakel’’, aldus Pim Ligthart.
De nationaal kampioen op de weg van 2011 staat voor een belangrijke winter in zijn carrière. Na de jaarwisseling keert hij, volgend op een avontuur bij het Belgische Lotto-Soudal, terug bij een Nederlandse ploeg. Bij Roompot krijgt Ligthart een voorname rol, hij zal in menig wedstrijd als kopman worden uitgespeeld. ,,Spannend, maar ook heel leuk. Ik kijk er echt naar uit om voor mijn eigen kans te mogen rijden, bij Lotto had ik een heel andere taak. Na die titel in 2011 is het aantal zeges te schaars gebleven, ik denk dat er nog veel meer in zit.’’
Uitdaging
De 28-jarige Noord-Hollander – afkomstig uit Twisk, maar woonachtig in Eindhoven – heeft een goede sprint in huis, kan als hij met een kleiner groepje aankomt meedoen om de winst. Om hem in de voorjaarsklassiekers te pilotteren gaat ook Mouris, van Drapac, naar Roompot. Mouris: ,,Ik had al begin 2016 in mijn hoofd dat dit mijn laatste seizoen zou worden. Maar toen vroeg Pim of ik hem in de eerste maanden van het komende seizoen wil assisteren. Die uitdaging wil ik nog wel een keer aangaan.’’ Eind april zegt Mouris (nu 36) echter écht te stoppen.
Deze winter nog zal de tweevoudig Europees kampioen, winnaar van onder meer enkele wereldbekers op de baan en de Ronde van het Groene Hart, als een asceet voor zijn vak leven.
Ook Ligthart neemt het winterbaanseizoen uiterst serieus. ,,Ik heb nog lang op de weg gekoerst, maar ben de laatste weken al een paar keer op de baan geweest om te trainen. Ik heb onder meer met Yoeri Havik achter de brommer getraind. Het is in deze tijd van het jaar vooral altijd zaak weer wat snelheid op te doen. Waar we als koppel staan, vind ik echter moeilijk in te schatten. Daar zullen we in Londen (25-30 oktober) wel een beter beeld van krijgen.’’
Olympische droom
Ligthart, overigens in 2012 winnaar van de Zesdaagse van Amsterdam met de Deen Michael Morkov, wil zich de komende jaren sowieso – behalve op de weg – ook op de piste weer gaan onderscheiden. ,,Als ik de laatste berichten mag geloven gaat niet alleen het olympische omnium op de schop, maar komt ook de koppelkoers misschien wel weer terug in Tokio. Is dat het geval, dan heb ik wel in gedachten om me daar de komende jaren op te focussen. Die olympische droom leeft bij mij altijd nog wel.’’
Maar eerst Amsterdam. ,,Dat die wedstrijd op de kalender staat , is voor mij altijd een vanzelfsprekendheid geweest. Als kleine jongen ging ik kijken naar Slippens en Stam. Robert Slippens en mijn broer waren trainingsmaatjes, ik kende hem al jong. Ik vond het altijd een feest om naar ze te kijken, op die momenten ben ik echt warm gemaakt voor het wielrennen, voor de baan in het bijzonder.’’
Ook voor Mouris voelt Amsterdam als thuis. Niet raar ook misschien, hij is hoofdstedeling. Mouris woonde lange tijd in Zwarte Kat, bij Ouderkerk aan de Amstel. Tegenwoordig bivakkeert hij in het Belgische Geraardsbergen. ,,Mijn vriendin komt daar vandaan.’’ Dat hij dit najaar een weekje terugkeert naar Amsterdam geeft wel een speciaal gevoel. ,,Al moet ik zeggen dat ik als jochie nooit zo bezig was met de baan in Amsterdam. Pas toen er een dak op kwam, ging ik er vaker trainen. Het neemt niet weg dat Amsterdam een mooie baan is om op te rijden. Het is ons doel om er echt top te zijn.’’
