Droog, miezer, kou, regen, hagel, wind en zon. Van natte, soppende schoenen tot warme zonnestralen met prachtige vergezichten. Patrick van ’t Hoff fietste mee met het trainingsweekend van HRTC in Zuid-Limburg.
Ik zal mijzelf kort voorstellen: Patrick van ’t Hoff, 31 jaar, woonachtig in Hoorn. Mijn fietscarrière startte zo’n vijf jaar geleden toen ik, na zware blessures te hebben opgelopen bij voetbal, op zoek ging naar een meer ‘gecontroleerde’ sport. Via vrienden kwam ik in aanraking met wielrennen. Sinds de zomer van 2023 ben ik lid van de toerafdeling van HRTC. Op zaterdagochtend en de zomerse woensdagavonden fiets ik regelmatig mee om het sportieve met het sociale te combineren.
Toen ik hoorde dat er jaarlijks een trainingsweekend wordt georganiseerd was ik direct enthousiast, ondanks dat ik vorig jaar pas voor het eerst écht hoogtemeters maakte in de Limburgse heuvels. Het weekend zou een mooie graadmeter zijn voor de Amstel God Race die ik half april rijd.
Na de aanmelding begon het aftellen, en daarmee het dagelijks checken van Buienradar (overigens bleek dit tijdens het weekend ook een terugkerende activiteit). De weersverwachtingen waren namelijk niet bepaald ideaal en vooral erg nat. De garderobe was hier echter nog niet op voorbereid wat leidde tot een aantal last minute aankopen (dank voor de snelle levering Mantel).
Vrijdag 22 maart – Dag 1
Toen ik om 9:15 bij het verzamelpunt arriveerde zag ik dat vrijwel iedereen hetzelfde had doorgemaakt als mijzelf: ‘wat voor kleding neem je mee bij wisselvallig weer’. Ondanks de íets gunstigere weersvoorspellingen resulteerde dit in veel bepakking. Na iedereen gedag te hebben gezegd, de spullen te hebben ingeladen en er een opmerking werd gemaakt over de meegenomen pot vaseline (die werd opgevangen door een oudere vrouw die op dat moment uit de auto stapte en hoofdschuddend reageerde met ‘mannenweekend zeker?’), werd het tijd om ons richting het zuiden des land te begeven. Waar het bij vertrek nog miezerde, klaarde het, naarmate we dichter bij onze bestemming kwamen, steeds meer op en kregen wij zelfs de zon te zien.
Eenmaal aangekomen bij het legendarische hotel/restaurant Montagna Del Mondo in Valkenburg werden de kamers verdeeld en na de spullen een plekje te hebben gegeven werd de lunch (tomatensoep én een bord spaghetti) geserveerd. Wel moesten we nog even geduld hebben met het bier, het restaurant was de afgelopen maanden verbouwd en de tap werd om 16:00 pas aangesloten. Met lichte teleurstelling, maar met goedgevulde maag maakte we ons op voor de eerste rit van het weekend. Overigens had Norbert alle routes van tevoren gemaakt en gedeeld, waarvoor nogmaals complimenten en dank.
Het was een route van zo’n 70 km (850 hm) langs en door plaatsen als Meerssen, Geulle, Elsloo, Spaubeek, Helle en Hulsberg, waarbij bebouwd gebied werd afgewisseld met het welbekende heuvellandschap, voorzien van (soms stevige) klimmetjes zoals de Visweg, Slingerberg, Zandberg en Stammenderbos. Persoonlijke favoriet was de kasseienklim van de Maasberg, nabij Kasteel Elsloo. Gecombineerd met de omliggende huizen roept het gelijk een vakantiegevoel op.
Nadat ik een keer lek reed zijn we door de ingezette miezerregen terug naar het hotel gereden. De douche bood het nodige comfort en nadat iedereen een plek had gevonden in het restaurant werd een heerlijk driegangenmenu geserveerd.
Na het diner hoopten we tussen de buien door nog een wandeling door het centrum van Valkenburg te maken. Een wel zeer plaatselijke bui (afkomstig van een luifel) miste Alex echter op een haar, wat voor de nodige hilariteit zorgde. Het duurde echter niet lang voordat karma toesloeg: een paar minuten liepen we zelf door de gietende regen.
Zaterdag 23 maart – Dag 2
Na een prima nacht in nieuwe bedden (ook een resultaat van de verbouwing) was de dag van de Koninginnerit aangebroken. Tijdens het ontbijt werden de weer-applicaties en kuipjes kwark goed bestudeerd, waarbij sommigen de korrelige structuur van de kwark niet vertrouwden. Degenen die het wel aandurfden zijn er naar mijn weten zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Op het programma stond een rit van zo’n tot 130 km die, afhankelijk van het weer, kon worden ingekort tot 110 km. Via Aubel, Verviers, Banneux, Blegny en Voeren zouden zo’n 1600 hm worden getrotseerd. Hoewel het water ons na 25 km al in de schoenen stond, en we meerdere hagelbuien hadden gehad, klaarde het steeds meer op en kwam zelfs het zonnetje erbij. In combinatie met de vergezichten en leuke klimmen begon het genieten weer terug te komen. Dit eindigde echter abrupt toen ik bovenaan de langste klim van de dag (Route de Tancrémont, nabij Pepinster) mijn derailleur in tweeën trapte tijdens het opschakelen.
Gelukkig kon ik redelijk snel worden opgehaald (nogmaals dank Frank!), maar om de tijd te overbruggen ben ik teruggelopen naar Pepinster en heb daar een gemoedelijk buurtcafé gevonden, waar om 12:30 het bier al rijkelijk vloeide en iedereen werd begroet met een omhelzing en kus op de wang. Wat zullen ze gedacht hebben van die onbekende lange man in wielerkleding, die geen woord Frans sprak?
Nadat ik bij een bakkerij een kleine lunch had gescoord, arriveerde Frank en zijn we direct doorgereden naar diverse fietsenmakers nabij Valkenburg. Gelukkig was het materiaal bij het derde adres voorradig en kon het direct worden afgemonteerd, waardoor de volgende dag ook nog gefietst kon worden.
Eenmaal terug bij het hotel was het tijd om verhalen uit te wisselen tijdens een echte lunch, gevolgd door diner en gezellige afsluiting van de dag.
Zondag 24 maart – Dag 3
Vanwege het voorspelde weer (de schoonmaakconsequenties daarvan) en de reeds gemaakte afspraken met thuis besloot een deel van de groep niet meer op te stappen. Omdat mijn dag ervoor niet was verlopen als gehoopt, was ik nog wel in voor een rit. Uiteindelijk zijn we met zijn vieren opgestapt voor een ronde van zo’n 50 km (725 hm) over de Loorberg, Camerig, Vinkenberg en met als toetje de Cauberg.
Het mooiste moment was de beklimming van de Camerig waarbij aan de ene kant de dikste uitvoeringen uit de Porsche-catalogus langsreden en aan de andere kant de zon doorbrak en zich uitwierp over het prachtige heuvellandschap. Scenerie ten top! Na deze voldane rit was het tijd voor een douche en lunch, om vervolgens terug te keren naar het vlakke West-Friesland.
Al met al kijk ik terug op een zeer geslaagd weekend! Goed georganiseerd, mooie routes, goede maaltijden en hospitality in het hotel/restaurant en naast het sportieve aspect veel gezelligheid. Ik kijk daarom stiekem nu al uit naar het weekend volgend jaar, maar eerst: genieten van komende maanden. Ik heb er zin in!
Patrick van ’t Hoff
