Zondag 5 maart 2023 werd de zevende Strade Bianche Noord-Holland vanuit HRTC Hoorn verreden. Voor Jaco Daems is het een eerste kennismaking met het gravelen. Hij beschrijft zijn ervaringen.
Tekst: Jaco Daems
’s Ochtends om 07.00 uit de veren. Een snelle douche, met daarna een korte blik naar buiten om te kijken wat voor weer we hebben. Helaas, het miezert. Vervolgens naar beneden om daar een sneetje brood te eten, met pindakaas en rijkelijk bestrooid met pure hagelslag..😁
Even wat spullen bij elkaar scharrelen. Een paar gelletjes, een notenreepje. Bidons gevuld. Ik heb de keuze gemaakt om op mijn MTB (stump) te gaan rijden. Het gaat hier namelijk om een pittige rit, waar je allerlei soorten wegdek kunt verwachten! 😅
Warmdraaien vanuit huis
Om 07.37 vertrek ik vanuit Monnikendam en fiets ik langs de dijk naar wielerclub HRTC Hoorn. Eenmaal aldaar aangekomen zijn de spieren lekker warmgedraaid. Ik check in en ga op zoek naar Johan en Mees, twee fietsmaten uit Monnickendam.
Om 08.56 rijden we met zijn drieën rustig door het centrum van Hoorn. Daarna rijden we langs de dijk naar Scharwoude. Waar is die eerste onverharde strook? Wanneer gaat het geweld beginnen?
De eerste gravelstrook
Er sluit een fietser bij ons aan. Honderd meter verder roept Johan ‘linksaf!’. Huh? Hier begint het Buutschoterpad, een gravelstrook van Grosthuizen naar Oudendijk. Nooit geweten dat hier een pad ligt 😬. Ik rij namelijk alleen over verharde wegen. Rijden over onverharde paden is even wennen. Het is toch een andere discipline met fietsen.
Toch gaat het me redelijk af. Het is leuk om te doen, al zie ik Mees, Johan en de aangesloten fietser van me wegrijden. Eenmaal aangekomen aan het einde van deze strook zit ik er snel weer bij. Zo volgen er nog prachtige stroken van gravel, gras, prut en flinke stukken over de verharde wege, tot onze tussenstop.
Bijtanken in Hoogwoud
Bij café de Hooghe Heeren in Hoogwoud vullen we de bidons en nuttigen we koffie, appeltaart, krentenbollen en bananen. Het smaakt heerlijk. In het café zit ook het ploegje met snelle Volendammers, waarmee we een km of 10 hebben gereden, op weg naar Hoogwoud. Dat was even smijten met onze krachten, resulterend in een hartslag van 155…
Voorzien van nieuwe brandstof rijden we weer verder. Wel moeten de benen weer even wennen aan het rondraaien, en het lichaam moet weer opgewarmd worden, met een lage buitentemperatuur van rond 3 graden. De gevoelstemperatuur is volgens Garmin 0 graden dankzij de noordwestenbries 
Maar… kou is emotie, dus niet piepen!
Bochten en bikkelen
Wederom volgen er prachtige gravelstroken, waaronder lange, korte, gras, prut, een paar hekken, veel bochtenwerk. Veel aanzetten en doorbikkelen 
. Met nog een kleine 25 km te gaan, 29 km per uur gemiddeld op de teller, en een lekke tubeless achterband waar nog 1 bar lucht in zit, begint het toch nog op een pittige rit te lijken.
Ik heb in mijn zadeltas nog twee luchtpatronen. Als ik hiermee de band weer op spanning heb gebracht rijden we weer verder. De benen willen nog wel, maar mijn achterband loopt snel weer leeg. Gelukkig zijn Johan en Mees zo sociaal om mij de laatste 10 km uit de wind te houden, tot we weer met 105 km en 28,7 gemiddeld terugkomen bij HRTC in Hoorn.
Moe maar voldaan
Daarna rollen we met wind mee heerlijk terug naar Monnickendam. Eenmaal thuis staat er 160 km op de teller en heb ik een voldaan gevoel.
Het was een toprit! Goed en leuk georganiseerd, en voor herhaling vatbaar 
Jaco Daems
